کناره گیری از دیگران و حرف نزدن با آنها نوعی تنبیه است. ولی روشهای تنبیهی به ندرت نتیجه می دهند. اخم کردن و سکوت در برابر دیگران نشانه بی عرضگی است و رفتار کسی است که با مشکلات روبرو نمی شود و برای آنها راه حل پیدا نمی کند. باید مشکل را با دیگران درمیان گذاشت و جسورانه ولی غیر پرخاشگرانه آنها را حل نمود.

پادزهرها: " کناره گیری و طفره رفتن، مشکلات را حل نمی کند.

            " اگر کسی با رفتارش ناراحتم می‌کند، عاقلانه، هوشمندانه و سنجیده‌تر آن است که مشکلم را با او در میان بگذارم. "

باور مخالف مثبت: " عزیزانت، ارتباط می خواهند نه سکوت"