کم رويی همواره با يک ناتوانی از کنار آمدن با زندگی اجتماعی. خانوادگی و حرفه ای مشخص مي شود. در واقع يک فرد کمرو از انطباق خود با شرايطی که به نظرش خطرناک می آيند عاجز مي شوند. شخص خجالتی در حضور جمع وحشت زده است و به اين دليل مي ترسد که مورد قضاوت يا عدم قدرشناسی واقع شود.

نشانه های کمرويی:

-تنگی نفس يا انقباض عضلانی

-پاهای لرزان

-خشک شدن بزاق دهان

-عرق کردن شديد

-سفت و سخت شدن بدن لرزش در پاها.دست ها و لب ها

-سرخ شدن يا رنگ پريدگی صورت

-تمايل به انزوای مطلق

-دلتنگی وخشم از خود و نفرت از خجالت

-بی تصميمی و افسردگی

-صحبت کردن سريع تر از معمول و سخنان خارج از کنترل

-احساس از همه حقير تر بودن(تفکر منفی(

-احساس مبهم در رابطه با گناهکار بودن نسبت به چيزی

-عدم اعتماد به نفس مانند عدم توانايی در پاسخ به يک تعارف

-ترس از مخالفت با نظرات ديگران يا بيان نقطه نظرات خود

-يک ترس دائم از مورد تمسخر قرار گرفتن

آثار اصلی کمرويی:

1 - آثار جسمی:

ترس:باعث گرفتگی در گلو يا در اطراف قلب و يک احساس خالی بودن در شکم مي شود.

دشواری در گفتار:يک نوع انقباض در قفسه سينه ايجاد مي شود که در نتيجه آن سخن گفته شده ضعيف. لرزان و جسته گريخته ميشود.تارهای صوتی کشيده و سخت ميشوند. تن صدا تغيير کرده و سخن با لکنت زبان و نا مفهوم گفته ميشود.

انقباضات عضلانی:شخص خجالتی اين باور را دارد که ديگران به او نگاه مي کنند در نتيجه پاهايش سفت و سخت و در حين ورود به يک مکان دچار اشتباه مي شود (به اثاثيه برخورد مي کند. استکان را روی ميز واژگون ميکند و ....(

خستگی:احساس ضعف مفرط که ناشی از همان انقباض عضلانی می باشد.

کند شدن حواس: فرد خجالتی هوشياريش کم شده و نيز ادراک حسی او کاهش می يابد به عنوان مثال يک فرد خجالتی که ناگزير است در مقابل جمع صحبت کند اگر فردی به او نگاه کند در آن لحظه اين ترس فقط روی آن فرد متمرکز مي شود و تنها آن فرد را مي بيند و توجهش بر روی اين عامل ترس جلب ميشود.به خاطر همين است که سختران کمرو دائما فراموش مي کند که قبلا به نکته ای اشاره کرده است يا نه.

اختلالات عروقی: باعث سرخ شدن يا رنگ پريدگی در ناحيه صورت ميشود که علت آن انقباض يا انبساط رگ هاست.

اختلالات ترشحی:ترشح بزاق متوقف شده ولبها شديدا خشک مي شوند. تعريق شديدی در کف دست ها و زير بازوها به وجود می آيد.

2 - آثار روانی:

يک فرد خجالتی دائما احساس دلهره دارد و از اين امر پروا دارد که توسط ديگران دست کم گرفته شود.اين ترس او را مثل يک پروانه در قفس شيشه ای محدود مي کند. اگر از يک فرد خجالتی ولی با هوش سوالی شود غالبا خاموش می ماند مثل اين است که او مات و مبهوت شده باشد. در واقع او در آن موقع گنگ و گيج خواهد بود مغزش درست کار نميکند می خواهد کار کند ولی نمی تواند و ترمز های محکمی او را در جا نگه مي دارد بنابراين در پس تعارفات خود را مخفی ميکند با مجبور به مبارزه نباشد.

علت کمرويی:

از نظر روانشناختی عواملی مانند احساس حقارت(ناچيز و منفور بودن)عزت نفس پايين.ترس وعدم توانايی مهارت در انطباق با محيط و تنبه و توهين شدن در دوران کودکی وجود دارند که سبب بروز کمرويی مي شوند.

اغلب پرسيده ميشود که آيا کمرويی اصولا قابل درمان است يا نه؟بله مطمئنا. اما زماني که به منشا اصلی آن پی برده شودو از ريشه بهبود يابد.

روش های مقابله با کمرويی:

-عقايد و باورهای غلط خود را تصحيح نماييد.

-تفکيک آنچه حقيقتا هستيد از آنچه که تصور ميکنيد(شناخت نقش واقعی خويش و دوری جستن از نقش خيالی) در واقع شناخت بهتر از خود ويا صادق بودن.

-به حال توجه کنيد و گذشته را فراموش کنيد.

-واقع بين باشيد واز زندگی در دنيايی که برای خود ساخته ايد دست برداريد.

-سعی کنيد از انزوا و گوشه گيری دوری کنيد.

-با موقعيت های جديد سازگاری کنيد.

-سعی کنيد احساسات و عواطف خود را کنترل نماييد(از طريق استراحت.ورزش و مراقبتهای دارويی(

-آهسته سخن گفتن.به نرمی اشاره کردن با سر و دست. با آرامش غذا خوردن را تمرين کنيد.

-ارتباط چهره به چهره داشته باشيد.

-در مقابل تمايل به تفکر منفی مقاومت کنيد.(سيستم تفکر جايگزين)

-سعی کنيد با آرامش و خونسردی شرايطی را که قبلا برای شما غير قابل تحمل بوده کنترل کنيد.

-به جستجوی دوستان صميمی که رفتار تحکم آميز نداشته و هيچ گاه از کمرويی شما سخن نميگويند بپردازيد.

-همان طور که نقاط قوت خودتان را میپذيريد نقاط ضعف خود را قبول کنيد.

-احساس مسئوليت کنيد.به آينده بنگريد و از فرصت ها به نحو احسن استفاده کنيد.

-خوش بين باشيد و مثبت بينديشيد. مثلا به جای گفتن خسته شدم بگوييد به استراحت بيشتری نياز دارم.

- سعی کنيد از کار کردن و انجام وظايف خود لذت ببريد.

- از مهارت های اجتماعی استفاده کنيد

-در صورت نياز با مشاوران و روان شناسان ارتباط برقرار کنيد.