بسیاری اوقات افراد زمانی تصمیم به ازدواج می‌گیرند که شغل نسبتاً مناسبی پیدا کرده‌اند. معمولاً مدت زمان زیادی از شروع به کارشان نگذشته و در کار خود هنوز کاملاً جا نیفتاده‌اند.

به لحاظ شغلی در شرایط رشد خود و در مرحله‌ای قرار دارند که باید خود را نشان دهند. پس برای موفقیت در کار به ویژه اوایل آن لازم است وقت و انرژی زیادی را صرف کار کنند. به نظرتان این تقارن یعنی زمانی که کار و مشغله‌های شدید آن با آغاز زندگی مشترک و به ویژه دوران عقد همزمان ‌می‌شود، چه مشکلاتی را برای کار و از طرف دیگر روابط با همسر در این دوران طلایی پدید می‌آورد؟
شاید بتوان گفت طولانی شدن دوران عقد، همراهی کمتر همسران در کنار یکدیگر و عدم حداکثر بهره‌برداری از دوران عقد به منظور شناخت همسر و خانواده او از مهمترین نتایج این مسئله است. در مشاغلی که نیازمند صرف وقت بیشتر است مشکلات نمایان‌تر می‌شود. بنابراین در این شرایط لازم است زوجین شاغل برخی نکات را در دوران عقد فرا بگیرند تا مشکلی برای زندگی مشترک آینده یا شغل‌شان پیش نیاید.

دغدغه‌ای برای هر دو
اگر زوجین هر دو شاغل باشند، لازم است برنامه‌ی کاری خود را به گونه‌ای تنظیم کنند که ساعات حضور مشترک‌شان بیشتر باشد. در صورتی که یکی از زوجین کارش را به اتمام رسانده و خواهان به گذران وقت با همسر خود است، خوب نیست همسرش گرفتار شغلش باشد.

در این صورت کار مرد یا زن به عنوان عامل مزاحم در ذهن همسرش تلقی می‌شود و ممکن است موانعی بر سر کار توسط همسر ایجاد شود و حتی ممکن است «انتخاب همسر و زندگی مشترک» یا «شغل»، که دو راهی بسیار خطرناکی است فراروی زندگی آن‌ها گشوده شود.

یکی از همسران شاغل
در صورتی که یکی از زوجین شاغل باشد، بهتر است حتماً روزها و ساعات مشخصی را برای گذراندن وقت با همسر خود در نظر بگیرد و در این زمان صرفاً کنار او حضور داشته باشد، نه این‌که کار و دغدغه‌های آن را همراه داشته باشد.همچنین اگر نوع کار به گونه‌ای است که ساعات حضور زیادی را می‌طلبد یا شامل شیفت‌های کاری خاص و سفرهای داخلی و خارجی می‌شود همسر باید با گفت‌و‌گو و آشنا نمودن همسرش با این ویژگی‌ شغلی‌اش از همان ابتدا مشکل را حل نماید تا آن را بپذیرد و کنار بیاید. البته معمولاً همسران قبل از ازدواج در مورد شغل خود سخن می‌گویند، اما گاه زوجین از مشکلات شغل همسر به سادگی می‌گذرند و در دوران عقد و نزدیکی بیشتر تازه مفهوم واقعی صحبت‌های همسرشان را در ارتباط با کار او در می‌یابند.

نکاتی دیگر...
در ابتدای زندگی مشترک که تمایل به حضور در کنار هم بیشتر است، نباید نوع کار به گونه دیگری نشان داده شود. زیرا بعداً با تغییر ساعت کار می‌تواند برداشت‌های نادرست اتفاق بیفتد. یعنی مثلاً مردی که ساعات کار زیادی در ماهیت شغلی‌اش تعریف شده، در ابتدای دوران عقد به طریقی حضور کاذبی نزد همسرش داشته باشد، بدون آن‌که موقت بودن این حضور را نشان دهد و بعد به حضور واقعی خود برگردد.

این تغییر در ساعت کاری گاه می‌تواند تعابیر ناخوشایندی داشته باشد. بنابراین زن یا مرد باید ماهیت واقعی کار همسرش را بداند و به اهمیت نقش همسرش در سازمان پی ببرد و به جای ابراز ناراحتی از حضور کم همسرش به اهمیت شغلی او در محیط کارش فکر کند و این فکر را منتقل هم نماید تا همسرش بیشتر دل به کار بدهد.

یعنی حضور کم یکی از زوجین باید از سوی هردو طرف مدیریت شود. یکی از سوی زوج شاغل که باید برای ساعات حضور در کنار همسرش برنامه‌ای با کیفیت را به طور جدی و مستمر در نظر بگیرد و یکی از سوی همسر که باید همسر شاغل و گرفتار خود را درک کرده و به این همه تلاش او برای خانواده ارج بگذارد و به اهمیت نقش او در شرکت یا اداره‌اش افتخار کند. همچنین باید زوجین مراقب باشند با مقایسه‌های نابجا این ساعات حضور اندک فرد شاغل تعابیر ناصحیح به خود نگیرد و مانعی بر سرکار او ایجاد نکند.

شناختن همسر گرفتار
همان‌طور که می‌دانید یکی از اهداف مهم دوران عقد شناخت متقابل زوجین از همدیگر است. چنان‌چه به دلیل مشغله‌های کاری زمان اندکی برای همراهی زوجین جوان فراهم گردد، این شناخت دشوارتر می‌شود. بهتر است در این دوران زوجین مدیریت زمان را فراگیرند تا بتوانند با همین زمان کم در دسترس، زمان حضور مؤثر خود را افزایش دهند و در زمان حضور برنامه‌ریزی کنند تا اوقات بیشتری با هم بگذرانند.

همچنین برنامه‌هایی که امکان شناخت را بیشتر فراهم می‌کند، تدارک ببینند. مثلاً در شرایطی که زوجین با هم بیرون می‌روند یا در سفرهای کوتاه در کنار هم هستند، فرصت بیشتری برای شناخت از هم دارند. البته فراموش نکنیم از پیشرفت‌های تکنولوژی ارتباطات برای هم‌دلی و شناخت بیشتر همسر، در زنگ تفریح‌های کاری که به دلیل دوری نمی‌توان همراه یکدیگر بود می‌توان به نحو احسنت بهره‌ برد.

آن‌چه زوجین باید بدانند این است که مشغله کاری همسر تلاشی برای آینده است و شغل همسر مانعی برای با هم بودن نیست، بلکه تلاشی برای ساختن دنیایی بهتر در زندگی مشترک‌شان است. باید نگاه خود را به شغل همسرشان مثبت کرده و همان‌طور که در زندگی یاریگر هم می‌خواهند باشد، در دنیای کاری هم مشوق و همیار هم باشند که تلاش هر یک از آن‌ها ساختن دنیایی بهتر برای هردوی آن‌ها و فرزندان‌شان است.