دوران عقد دوران طلایی زندگی مشترک است و با توجه به شدت علاقه و صمیمیت در حد اعلای خود در این دوران، بهترین دوران جهت ایجاد تغییرات در روحیه و خلق و خوی و شبیه شدن است.

این دوران زوجین را آماده‌ی ورود به زندگی مشترک می‌کند و حضور خانواده ها در روابط زوجین ملموس تر است.

دوران عقد نباید آنقدر کوتاه باشد که شناسایی میسر نگردد و نه خیلی طولانی شود که در صورت تشخیص عدم تناسب پیوند زناشویی و قطع آن ضایعات بیشتری داشته باشد. طول این دوره، سه ماه تا یکسال پیشنهاد می‌شود و به منظور تکمیل شناخت و آمادگی قبل از ورود به زندگی مشترک انجام می‌گیرد.برنامه‌های دوران عقد باید در دو زمینه انجام شود:

-معاشرت دختر و پسر در حدی که سنت ایرانی ایجاب می‌کند.

-معاشرت با خانواده و خویشاوندان طرفین به منظور شناخت بیشتر.

چند نکته که بهتر است به آن توجه شود:

-1جملاتی مثل: دوستت دارم؛ به تو علاقه دارم؛ خوشحالم همسری مثل تو دارم؛ را زیاد بکار ببرید.

-2لازم نیست جملات محبت آمیز را با تمام وجود بگویید، حتی اگر تعریف شما واقعی هم نباشد موجب افزایش محبت می‌شود و مفید خواهد بود. زیرا که انسان ذاتا از تعریفی که جهت شاد کردن باشد خوشحال می‌شود. حتی اگر بداند که این تعریف واقعی نیست و فقط برای شادی او بیان شده است.

-3تاریخ تولد همسرتان و مناسبت‌های این چنینی را همیشه به خاطر داشته باشید گاهی کلیدهای کوچک، قفل‌های بزرگ را باز می‌کند.

-4هر بار که او را می‌بینید از چیزی مثل: لباس، مدل مو، آرایش همسرتان تعریف کنید زیرا توجه به این مسائل حاکی از توجه شما به اوست.

-5مراقب باشید همسرتان را در هیچ موردی حساس نکنید. اگر احساس کردید در مورد برخی مسائل حساسیت نشان می‌دهد به هیچ عنوان سعی نکنید بی مهابا درآن محدوده‌ها وارد شوید.

-6اگر یکی از شما دو نفر عصبانی شد بهتر است دیگری سکوت کند.

-7شجاعت گفتن، معذرت می خواهم؛ حق با توست، را داشته باشید.

-8اگر همسرتان به اشتباه خود اعتراف کرد آن را بپذیرید و سعی نکنید از این مسئله به عنوان حربه استفاده کنید.

-9از اختلاف نترسید وآن را، یک امر طبیعی به حساب آورید بلکه از حل غیر عاقلانه آن بترسید.