ریشه این خطای شناختی در این باور است که احساس خود را حقیقت می پندارید. اگر احساس می کنید بازنده اید، حتما بازنده اید، اگر احساس گناه می کنید، گنهکارید، اگر احساس می کنید زشت هستید حتما زشت هستید، اگر احساس خشم می کنید حتما کسی از شما سوء استفاده کرده است.

به عبارت دیگر همۀ احساسی که از خود و دیگران دارید باید درست باشند. مشکل استدلال احساسی این است که این احساسات به خودی خود اعتبار ندارند بلکه حاصل اندیشه شما هستند. اگر اندیشه مخدوش و اشتباه داشته باشید، احساسات شما این اشتباه را منعکس می سازند.